Dit is een vertaald deel uit een wondermooi blog van Mina Obradovic dat over Swami Gopal Baba, de Goddelijke Moeder gaat.
Het hele blog is te lezen op: HERE.
Goddelijke Moeder in de handen van Mohanji
Wonderen gebeuren in Mohanji's aanwezigheid zonder dat je er zelfs maar om vraagt. Gewoon door fysieke en mentale nabijheid. Zo zijn mij veel dingen overkomen, waarvan ik zelfs nooit had gedacht of gehoopt ze te ervaren.
Een kosmische ervaring overkwam me toen ik alleen dicht bij Mohanji was. Het gebeurde plotseling. Als ik erom had gevraagd, had ik het niet gekregen. Het beste gebeurde zonder te vragen, gewoon door fysieke en mentale nabijheid. Iedereen krijgt iets van Mohanji. Niemand vertrekt met lege handen. Een aanraking, een omhelzing of welk niveau van verbinding dan ook, verandert het bewustzijn van de persoon als hij de kracht heeft om het te voelen. Men moet openstaan. Men moet gevoelig zijn. Vooroordelen blokkeren gevoelens. Openheid van geest is essentieel.
Ik zal een verhaal vertellen over mijn onverwachte ontmoeting met de Goddelijke Moeder. Ik heb het met opzet zo authentiek mogelijk gehouden. Het kan wat lang zijn. Ik heb het niet ingekort omdat ik vind dat alle details belangrijk zijn. Er zijn zoveel dimensies te zien in Mohanji's aanwezigheid. Hij is als een grenzeloze snoepwinkel.
~
Op een dag, twee jaar geleden, bezocht ik Mohanji tijdens Zijn verblijf in Novi Sad. Zoals altijd probeerde ik zonder verwachtingen te gaan. Ik train mezelf om leeg te gaan en mezelf te wapenen voor elke mogelijke uitdaging. Dit is altijd gunstig voor me gebleken.
Ik was net terug van mijn reis naar Nederland. Ik ging namens het Mohanji-team naar Nederland om de programma's van de Mohanji Foundation voor persoonlijke empowerment uit te voeren. Ik verbleef bij geweldige mensen die toegewijden waren van Gopala Baba. Ze ontvingen me hartelijk en zorgden ervoor dat ik me tijdens mijn hele verblijf volledig op mijn gemak voelde.
Gopala Baba was een guru die in Zuid-India woonde. Hij hield veel van Mohanji en had er veel respect voor. Enkele discipelen van Gopala Baba wonen in Nederland. Dit was de eerste keer dat ik hen persoonlijk ontmoette. In die tijd had ik gehoord dat discipelen van Gopala Baba hem beschouwden als de incarnatie van de Goddelijke Moeder. Gopala Baba verliet zijn lichaam in 2020.
Ik had nooit eerder een band gehad met Gopala Baba. Ik zag alleen één video van hem op Facebook, misschien ongeveer een jaar voor mijn reis naar Nederland, waarin hij had gesproken over Mohanji. In de video verklaarde hij dat de Goddelijke Moeder Kamakshi in Mohanji woont. Ik wist toen nog niet dat hij discipelen in Nederland had. Tot ongeveer tien dagen voordat het gebeurde was er geen sprake van mijn reis.
De reis was prachtig. Misschien vertel ik er een andere keer uitgebreider over. Toen ik terugkwam van de reis, was Mohanji nog in Servië, en zo ontmoette ik hem. Hij zou spoedig naar India vertrekken. Toen ik de kamer binnenkwam, vroeg Hij meteen naar de reis. Hij keek opgewekt. Ik zei dat het heel mooi was. Hij vroeg me of dit de eerste keer was dat ik Gopala Baba op een foto had gezien. Ik zei dat ik die video van hem had gezien. Mohanji knikte zachtjes. Hij keek naar de lege ruimte van de kamer rechts van Hem. De uitdrukking op Zijn gezicht was intens. Het leek alsof Hij ergens diep over nadacht. Hij draaide zich naar mij toe en zei resoluut: " Zeer, zeer goede meester." Bij deze uitspraak veranderde de blik in Zijn ogen een beetje. Een golf van mildheid werd zichtbaar in Zijn ogen. Zijn stemming en uitdrukking veranderden ook lichtjes. Hij was stiller en Zijn ogen stonden milder.
Tijdens mijn verblijf in Nederland merkte ik telkens als ik verhalen hoorde over Gopala Baba veel overeenkomsten met Mohanji. Dezelfde stijl, krachtig en scherp, dezelfde uitdrukkingen, helder en duidelijk, zeer vergelijkbare manieren van omgaan met dingen. De manier waarop Gopala Baba innerlijk met zijn naaste toegewijden communiceerde, klonk heel vergelijkbaar met hoe Mohanji innerlijk tot Zijn mensen spreekt. Heel praktisch, duidelijk en vlot.
Mohanji keek me aan en zei dat het geweldig was dat ik er heen was gegaan. Hij vroeg wie me had uitgenodigd. Ik was even stil en giechelde zachtjes. Glimlachend vroeg hij: "Heb je jezelf uitgenodigd?" Voordat ik verder kon uitleggen hoe de dingen zich ontvouwden, vroeg Mohanji me of ik wist waarom Hij daarheen ging. Ik dacht even na en gaf wat algemene aannames. Hij antwoordde met een ontkenning. Ik gaf een andere hypothese. Hij schudde Zijn hoofd als "nee". Hij nam een paar pinda's van het kleine bijzettafeltje naast Zijn stoel en legde ze in mijn hand.
Hij zei me de pinda's op te eten en mijn ogen te sluiten. Ik kauwde en slikte voorzichtig. Hij zat in Zijn stoel op ongeveer een meter afstand van mij, en ik zat voor Hem op de grond. Hij hief Zijn handpalm op, naar mij gericht, naar buiten. Hij zei me aan Gopala Baba te denken, mijn ogen te sluiten en Hem te vertellen wat ik zag. Ik begreep dat Hij op het punt stond me de werkelijke gedaante van Gopala Baba te laten zien.
De eerste keer dat Mohanji dit deed, ons dingen liet zien in Zijn handpalm, gebeurde in 2017. Hij toonde een paar van ons die Hem toen dienden, de levens van enkele overleden meesters. We hadden een verlangen meer over hen te weten en vroegen Hem er een paar keer naar, maar Hij zei nooit iets. Veel later liet Hij het ons plotseling, zonder het te vragen zien. Sindsdien gebeurde deze wonderbaarlijke actie van Mohanji nog maar zo'n drie à vier keer. Hij toonde ons een paar gebeurtenissen in Zijn hand, en dat ook nog gedurende een zeer korte tijdspanne. Door deze ervaring zal ik proberen te beschrijven hoe het eruit ziet.
We weten meestal niet wanneer dit kan gebeuren, en we vragen er ook niet naar. Alles wat Mohanji doet is zeer onvoorspelbaar. Vragen heeft geen zin.
Ik was in stille afwachting. Zijn handpalm was naar mij gericht, en ik zat met gesloten ogen voor Hem. Hij deelde de geheime manieren over hoe te kijken, om beter te zien. Kijken, ogen sluiten, weer kijken, weer sluiten. Ik probeerde het en wachtte enkele ogenblikken af. Ik voelde wat emoties opkomen en ik voelde dat Mohanji me telepathisch vertelde dat dit onbelangrijk was. Ik negeerde de afleiding van de mind en ging verder met zoeken. Ik voelde dat er iemand voor me zat. Ik zag een silhouet met lang haar. Het leek op Mahavatar Babaji. Het was niet duidelijk.
Mohanji zei hardop: "Kijk meer intens." Ik was van plan mijn focus te verscherpen, maar het silhouet verwijderde zich. Ik keek naar links en rechts, maar kon het niet meer vinden. Ik opende mijn ogen, sloot ze en keek opnieuw. Ik probeerde mijn focus te verscherpen. Ik voelde dat Mohanji nog steeds rustig in zijn stoel zat met de hand open. Ik nam nog een paar seconden de tijd.
Ik begon verspreide, onduidelijke voorwerpen te zien. Een slang, een stukje van het silhouet. Ik maakte me zorgen of ik mijn gebrek aan helderheid hardop moest verwoorden. Ik wist dat dit een zeldzame kans was, dus besloot ik praktisch te zijn. Ik verzocht Mohanji hardop om mij vriendelijk meer duidelijkheid te geven. Hij zei toen: "Oké. Kijk eens hier. Denk aan Gopala Baba en kijk naar mijn handen." Ik opende mijn ogen en keek. Hij maakte een specifieke beweging met Zijn hand, waarbij de vingers tegen Zijn handpalm wreven. Het was een beweging die leek op de beweging die wij maken als we zout en kruiden in ons eten doen. Daarna maakte Hij Zijn handpalm weer recht, naar mij gericht. Ik keek weer en sloot nogmaals mijn ogen.
Het silhouet kwam terug. Het begon iets duidelijker te worden. Weer verwijderde het zich. Ik probeerde het nog een paar keer te vangen, maar dat lukte niet. Mohanji vroeg me mijn vorderingen te verwoorden, over wat ik had kunnen zien. Ik antwoordde dat ik iemand zag, maar die bewoog steeds weg, ik kon het niet vangen. Mijn ogen waren nog steeds gesloten en ik ademde stil. Ik hoorde de zachte en kalme beweging van Mohanji's hand, die meer pinda's pakte. Hij legde er nog een paar in mijn hand en zei dat ik moest eten. Ik kauwde voorzichtig en slikte door. Ik sloot mijn ogen weer. Met een ongelofelijke snelheid verscherpte mijn focus als nooit tevoren. Ik voelde een of andere krachtige energie mijn lichaam vullen. De wolken en de mist in mijn geest waren verdwenen. De helderheid nam toe tot een ongelooflijk niveau.
Ik zag een enorme, mooie vrouw voor me. Haar ogen waren niet zichtbaar, alleen de prachtige vorm van het gezicht, het haar, de kin, de mooie lippen en een deel van de gave, mooie hals en borst. Elk deel van haar was zo schoon en mooi. Ze was zo enorm groot. Het was voor mij een verrassing om zo'n duidelijk beeld te zien. Mijn ogen waren nog steeds gesloten. Tot dit moment voelde ik niets behalve grote helderheid, verbazing over het prachtige beeld dat ik zag en verwondering. De volgende woorden kwamen uit mijn mond. "Goddelijke Moeder?" Met een diepe, indringende, kalme stem zei Mohanji: "Kamakshi Ma". Ik barstte in tranen en lachen uit en raakte buiten adem. Mijn geest werd helemaal leeg. Met opengevallen mond en tranen die over mijn wangen stroomden, keek ik haar aan met grenzeloze blijdschap. Het visuele beeld werd vertaald naar gevoelens. Ik kon elk deel van Haar voelen. Ze was zo zacht en toch krachtig. Ik had geen controle over mijn tranen noch over mijn glimlach. Ik probeerde lucht in mijn borstkas toe te laten, maar mijn borstkas voelde veel te groot voor zo'n kleine hoeveelheid lucht die ik kon opnemen. Mijn hele lichaam voelde zich verruimd. Ik voelde geluk dat onuitsprekelijk was.
Mijn mind was leeg en ik vergat de naam van de Moeder die Mohanji me vertelde. Inwendig probeerde ik hard om het me te herinneren, maar kon het niet. Het geluid van Haar naam uit Mohanji's mond voelde als water in een droge woestijn. Ik vroeg Mohanji bescheiden om mij Haar naam nogmaals te vertellen. Hij zei het opnieuw. "Kamakshi Mata. Moeder." Het voelde alsof een nieuwe golf van deze ademloosheid me trof. Een andere golf van geluk die niet uit te leggen is. Ik had nog steeds moeite om adem te halen. Ze was er nog steeds, voor me. Ik kon niet ophouden naar Haar te kijken. Alles aan Haar was zo perfect en zuiver. Mooi en krachtig.
Na een paar seconden vergat ik Haar naam weer. Ik voelde dat alle gedachten en stemmen uit mijn hoofd werden gewist zodra ik ze hoorde. Mijn aandacht was alleen maar gericht op het zien van Haar. Ik weet niet zeker of ik deze lege geestesgesteldheid eerder had ervaren. Het was een jaar voor mijn kosmische ervaring.
Net als de vorige keer voelde ik een verlangen om deze naam weer te horen. Ik vroeg Mohanji zachtjes om het opnieuw voor me uit te spreken. Zonder me iets te vragen, sprak Hij voor de derde keer haar naam uit. Telkens als ik die hoorde, voelde ik dat mijn cellen herboren werden.
Twee medewerkers van Mohanji waren hier vanaf het begin bij. Eén zat links van mij op de grond, en één rechts van mij. Ze konden me van beide kanten zien. Mohanji zat voor ons in een stoel. Later deelden ze hoe ik eruitzag voor en na het eten van de laatste dosis pinda's. Voordat ik de Moeder duidelijk zag, zeiden ze, zag ik er verward uit. Na het eten, zeiden ze, werden mijn ogen scherper. Zo had ik het ook gevoeld.
Ik nam nog een paar momenten om te baden in Haar aanwezigheid. De Moeder was veel groter dan het formaat van een mens. Prachtig. Zo elegant. Zo stil. Zelfs geen geluid makend. Zo krachtig.
Spoedig sloot Mohanji Zijn hand. Langzaam opende ik mijn ogen. Ik was nog steeds in vervoering. Mohanji zei: "Luister nu naar de video van Gopala Baba die over mij spreekt. Dan zul je begrijpen wat ik je liet zien en waar hij over sprak."
Ik speelde de video af. Zodra ik een van de eerste zinnen hoorde, voelde ik dezelfde golf die ik eerder voelde. In de video zegt Gopala Baba: "Swamiji. Mohanji. Ik ben erg blij je foto te zien. Moeder Kamakshi woont in je hart. Moeder Kamakshi uit Kanchipuram." Toen ik het hoorde, voelde ik me ademloos gelukkig. Kamakshi. Deze naam was een geur van een bloem die ik altijd dichtbij mijn hart wilde houden.
Om je het hele verhaal te laten begrijpen, zal ik de achtergrond delen van Mohanji's verbinding met de Goddelijke Moeder en de reden waarom Gopala Baba zei dat zij in Zijn hart woont.
Een meester genaamd Tyagananda Saraswati, wonend in een ashram in Hyderabad, India, ontmoette Mohanji na vijftien jaar wachten. Hij vertelde dat zijn guru hem vijftien jaar geleden een japamala (gebedssnoer) had gegeven en hem had opgedragen dat een guru met de naam Mohan na vijftien jaar zou komen. Hij zei hem Mohanji te ontmoeten en de rozenkrans aan hem te geven. Vijftien jaar later kwam Mohanji. Tyagananda Saraswati vertelde Mohanji het hele verhaal en gaf hem de japamala.
Op een dag zei Tyagananda Saraswati tegen Mohanji dat hij graag Prana pratishta van Maha Lakshmi (Goddelijke Moeder) en Ganesha (Hindoeïstische God) wilde doen. Ik zal kort delen wat Prana pratishta is.
Prana pratishta — een ritueel om de energie van een godheid in een godenbeeld te vestigen. Zo hebben fysieke beelden van meesters in tempels geen betekenis en kunnen ze geen waarde geven aan de bezoekers als Prana pratishta niet wordt gedaan. Prana pratishta maakt een beeld levend, en alleen dan is het beeld in staat de energie door te geven aan een bezoeker. Het is als een ziel die een lichaam binnengaat. Daarom zijn tempels niet alleen plaatsen van aanbidding, maar plaatsen van transformatie. Wanneer mensen een tempel bezoeken waar een juiste Prana pratishta is gedaan, en ze minimaal vijftig seconden voor een godenbeeld staan, vindt de energie-uitwisseling plaats. Mensen hebben daadwerkelijk baat bij godenbeelden. Het is niet alleen een visuele attractie.
Toen Tyagananda Saraswati Mohanji vertelde over dit verlangen, vroeg Mohanji hem hoeveel land hij nodig had. Hij was bereid te helpen zoeken. Tyagananda Saraswati zei dat hij een zeer vruchtbaar land nodig had, en dat het meest heilige land dat hij had gezien Mohanji's borst was. Uiteindelijk voerde hij Prana pratishta van de Goddelijke Moeder en Heer Ganesha uit op Mohanji's borst. Zoals ik al zei, wordt dat meestal gedaan op godenbeelden (in tempels of anderszins).
Toen ik begreep dat door Prana Pratishta de Goddelijke Moeder in Mohanji's borst was gevestigd, begreep ik Gopala Baba's woorden.
De volgorde van de gebeurtenissen was als volgt. Eerst gebeurde de Prana pratishta, de Moeder werd in Mohanji gevestigd. Ten tweede ontmoette Gopala Baba Mohanji en bevestigde dat, en toen verliet hij zijn lichaam. Ondertussen beschouwen Gopala Baba's toegewijden hem als de Goddelijke Moeder. Ten derde bezocht Mohanji Nederland na Gopala Baba's dood. Gopala Baba's discipelen raakten al snel diep verbonden met Mohanji.
Ik bleef vol ontzag zitten. Mohanji vroeg: "Begrijp je nu waarom ik naar Nederland ben gegaan?" Ik zei: "Voortzetting van de verbinding. Mensen die verbonden waren met Moeder verbinden zich nu met jou, omdat Zij daar is." Hij glimlachte alleen maar. Ik was verbaasd over hoe onze Traditie werkt. Perfecte synchroniciteit.
Toen hij nog leefde, hield Gopala Baba veel van Mohanji. Op een keer vroeg hij Mohanji waar Zijn ashram was. Toen Mohanji zei dat Hij geen ashram had, wilde Gopala Baba zijn ashram aan Mohanji geven. Mohanji nam het niet aan, maar deze daad liet zien hoeveel ze van elkaar hielden.
Meesters werken zo. Volmaakte eenheid. Dit is wat we kunnen ervaren in Mohanji's aanwezigheid. Alles maakt deel uit van een enorm plan. Het Universum is zo enorm groot. Ons sterrenstelsel is een vlekje op Mohanji's gezicht. Een meester kan een voorproefje geven van grote operaties van het Universum als we ontvankelijk en consequent zijn. Niets gebeurt onbewaakt en de Traditie ziet alles.
Het was al laat en ik maakte me klaar om te vertrekken. Alle cellen van mijn lichaam waren nog diep onder de indruk. Mohanji was in gesprek met de nieuwe bezoekers. Hij draaide zich naar me toe en zei: "Je hebt de Goddelijke Moeder gezien. Het leven zal niet meer hetzelfde zijn." Ik keek Hem aan. Ik was zo blij en sprakeloos. Hij voegde eraan toe: "Het is anders onmogelijk de Moeder te zien."
Inderdaad, het leven was niet meer hetzelfde. Twee duidelijke verschillen die plaatsvonden zijn dat mijn Mai-Tri krachtiger werd en ten tweede dat mijn helderheid toenam. Mijn leven werd doelgerichter.
Op een gegeven moment vroeg ik me af waarom ik Moeders ogen niet zag. Ik voelde een telepathische uitleg van Mohanji dat dit voldoende was. Mohanji laat het ene of het andere deel zien, naar onze keuze. Meestal laat hij de ogen niet zien, omdat die de grootste hoeveelheid energie bevatten. Ik zou de volledige energie van de vorm niet aankunnen. Al mijn nādīs, energiekanalen in het lichaam, zouden opdrogen.
Ik nam afscheid van Mohanji en knielde aan Zijn voeten. Ik liep Zijn kamer uit, op weg om een taxi te pakken en naar het treinstation te gaan. Zijn stem hield me tegen bij de deur. Hij vroeg me waar ik heen ging. Ik zei: "Naar Belgrado." Met een glimlach zei Hij: "Ik dacht dat je naar jezelf zou zeggen." Ik lachte. Het voelde zo rustgevend om dit nu van Hem te horen. Ik begreep de boodschap en liep naar de taxi.
F. Conclusion
Everything we can think of becomes possible in Mohanji’s presence. He is the whole Universe contained in a human body. There were so many examples that proved His state to me. One day in Montenegro, I saw Mohanji press a button in the elevator with His eyes. One glance and the button was pressed. In Bosnia, I saw Him switch on the Air conditioning without touching the remote controler. In Mumbai, from a two meters distance, just by looking at me, He took a ball of anxiety out of my belly. It was a conglomeration of depressive feelings that I had had since my high school. Another time in Northern India, He allowed me to see an ancient Nath guru in his real form, while everyone else saw him as a dog.
With anger, emotions, we fail to see the truth. Emotions blocked me many times and I lost valuable chances because of them. We overemphasize unimportant things. Mohanji’s presence always gives something to somebody. Nobody goes from Him empty handed.
Nowadays, having access to Mohanji has indeed become difficult. Before, anybody could schedule a meeting or have his phone number, but now, only a meeting needs to be scheduled far in advance, let alone having a direct contact. I personally never use direct contact with Mohanji except in urgent situations, because to me, His time is precious. He is a precious diamond that I like to respect deeply.
It is impossible to have a direct phone number of Mohanji because there is a flood of visitors coming in. Even the closest people rarely use it because they see more clearly how busy and hardworking He is. It is in Mohanji’s plan to withdraw from social networks one day completely.
To conclude, I am happy I lived through all the tough and happy moments around my master because they made me stronger. Heat created everything. But Mohanji never let go of my hands.
I have also learnt that nothing, absolutely nothing around Mohanji is ever unseen by the vigilant eye of the tradition. Even when we think “why is this person saying this”, “why is this situation like this”, it is either so shape us, or for some other good reason, but it is never because of some “mistake” or “somebody’s personal preference”. There are no personal preferences. Everything is closely watched and observed.
I hope we will all use Mohanji’s time well while we still have it and appreciate every bit we get, without complaining. Never be greedy. Never blame others. As Mohanji told me after the recent car accident, next time when He plans to leave the body, there will be no hospitals, no warning bells, no preparations. Just a quick exit. He will not tell anybody. We need to know we’ve done everything is our power to appreciate Him while He’s still alive.
Thank you for reading
Комментарии